Satteri

Cormac McCarthy to współczesny amerykański klasyk najwyższej klasy, laureat stypendium MacArthur za genialność, mistrz skomplikowanych przeżyć i nietypowego składni, dobrze znany naszemu czytelnikowi powieściami „Starym tu nie miejsce” (film braci Cohenów na podstawie tej książki zdobył cztery Oscary) oraz „Droga”... (zdobyła Nagrodę Pulitzera i również została przeniesiona na ekran), „Trylogia graniczna” (pierwsza powieść z tej serii, „Konie, konie…”, zdobyła National Book Award USA i została zekranizowana przez Billy’ego Boba Thorntona, główne role zagrali Matt Damon i Penélope Cruz) oraz „Krwawy meridian”. Szczególne miejsce w jego dorobku zajmuje epicka tragikomedia „Satteri” — „nieprawdopodobne — a jednocześnie zupełnie organiczne — połączenie „Ulisses” Jamesa Joyce'a i „Konserwowego rzędu” Johna Steinbecka” (New York Times), „praktycznie autobiografia” słynnego odludka. A zatem, miejscem akcji jest Knoxville, stan Tennessee; mamy lata 50. XX wieku. Cornelius Satteri, potomek zamożnej rodziny, z nieznanych powodów porzucił żonę z małym synem i osiedlił się w pływającym domu na rzece. Żywi się rybami, które sam złowił, pije wszystko, co się pali (i co przynoszą mu przyjaciele), spędza czas życia „w towarzystwie złodziei, wyrzutków, łajdaków… obiboków, chamów, warchlaków, morderców, graczy, sutenerów… głupców, ćpunów… i innych różnorodnych i złowrogich szubrawców”, ale nie traci ludzkiej godności i patrzy na świat z odseparowaną bezpośredniością.