Czar kazał cię powiesić

Rosyjski pisarz, przez dziewięć lat żyjący w obcym kraju, w starym domu nad rzeką w Lizbonie, jest pewny, że jego życie, podobnie jak rzeka Tag, niesie swoje wody w jedynym możliwym kierunku. Ale oto zdarza się jeden dziwny incydent, ziemia... usuwa mu się spod nóg, a tsunami pędzi fale z oceanu na brzeg.

„Czar kazał cię powiesić” – to nie tylko powieść o niewinnym człowieku, którego oskarżają o morderstwo, ani powiedzmy powieść o młodym powieszeniu, który sprzedaje rodzinne gniazdo i trzyma prochy ukochanej kobiety w pudełku na kapelusze. To historia o miłości i wrogości, które, nawet po wielu latach, nadal prowadzą bohatera przez labirynt tragicznych wydarzeń, ścieżkami zwodzenia i oszustw, winy i wstydu, zmuszając go do powrotu w przeszłość, otwarcia oczu i spotkania z własnym Minotaurem.

 Cytaty:
„Temu, kto pisze o przeszłości, niekoniecznie musi pamiętać, jak wszystko naprawdę było, ponieważ włada on szpachelką, za pomocą której można nie tylko mieszać ochry z białymi farbami, ale także zeskrobać paletę, oczyścić zbędne. A jeśli dobrze naostrzy, to można też, powiedziałbym, zabić”.