Domniemanie winy

Anna Babina - młoda prozaiczka, finalista nagrody "Liceum" (2022), zwyciężczyni programu wydawniczego art-klastera "Tawryda" (2021). Jej bibliografia jak na razie nie jest zbyt obszerna, ale zupełnie oczywiste jest, że to utalentowana autorka z własnym spojrzeniem na świat. Powieść "Domniemanie winy"... - najlepsze temu potwierdzenie. Czy można żyć z ciężarem winy? Ciągle cierpieć z powodu tego, że przez ciebie zginął bliski człowiek? Babcia Lida tak żyła. W czasie II wojny światowej jej siostra Zoja była związana z partyzantami i została rozstrzelana przez faszystów. Lida była pewna, że to ona jest winna. Z uporu nie posłuchała siostry, postąpiła po swojemu, niechcący zdradzając Zoję. Całe życie babcia Lida przeżyła z tym kamieniem na szyi. Nie pozwalał jej żyć, a pozbyć się go - nie mogła. Z biegiem czasu nauczyła się mierzyć wszystko Zojiną miarą i patrzeć na wszystko Zojinymi oczami, jakby żyła nie własnym, a Zojinym życiem. Wnuczki Lidii, chociaż nie znały całej prawdy, także jakby spłacały ten dług - życie wszystkich trzech było jakieś bezsensowne. Gdyby babcia wiedziała, że miała prawo zdjąć ten kamień z duszy, czy jej życie i życie jej wnuczek ułożyłoby się inaczej? I czy można o tym mówić w trybie warunkowym?