Księżycowe Gwiazdy

— Gwiazdy to dzieci Księżyca. — Nie Słońca? Przecież to ono jest gwiazdą. — Nie, one na pewno są księżycowe. Wychodzą na spacer w nocy... — Teraz na niebie nie ma księżyca. — A one są samodzielne. Cóż, i lubią... się popisywać. Teraz na nie patrzymy — i one świecą. — Ponieważ tutaj na dole jest odbicie ich Księżyca — ty. — Więc nie jestem słoneczkiem, jak to się powszechnie nazywa od dzieciństwa. — Nie. Przecież sama jesteś nietypowa. Przy ich pierwszym spotkaniu wszystko poszło nie tak i on jej nie rozpoznał. Rok później, podczas ich nowego pierwszego spotkania, ona również go nie poznała. Ona jest gotowa go kochać. On jednak jest pewny, że zasługuje tylko na jej nie-miłość.