Mokre sprawy wodnika

Daszę Wasiliewą i pułkownika Degtiariewa na jubileusz zaprosił ich dobry przyjaciel Fiodor Muchin. Goście bawili się z rozmachem, jedli, pili, cieszyli się koncertem z udziałem gwiazd światowej estrady. Muchin, bogaty człowiek, wcale nie jest skąpy, pieniądze wydaje lekko. I jest... dobrym człowiekiem, wspaniale odnosi się do Heleny, własnej siostry swojej żony Swietłany. Kocha Ninuszkę, córkę szwagierki z jej pierwszego nieudanego małżeństwa, nie odmawia ani jej, ani swojej córce Kasi. Szczęśliwa rodzina, bogata, udana. Podczas święta Swietłanie robi się źle. Tak źle, że spieszą się, aby zabrać ją do szpitala. Tam okazuje się, że kobietę otruto! I to z pewnością zrobił ktoś ze swoich. Fiodor stanowczo nie chce wzywać policji, prosi Degtiariewa, który teraz prowadzi agencję detektywistyczną, aby odnalazł przestępcę. Cóż, jak on sobie poradzi bez Daszy Wasiliewej? I oczywiście, Dasza znajdzie przestępcę, nawet jeśli będzie musiała zamienić się w… elektryka!
   
Darja Doncowa to najpopularniejsza i najbardziej poszukiwana autorka w naszym kraju, ulubienica milionów czytelników.
W Rosji sprzedano ponad 200 milionów egzemplarzy jej książek.
Detektywy Darji Doncowej napisane są w szczególny sposób: oprócz intrygującej fabuły zawsze obecny jest w nich subtelny humor, zdrowy optymizm i bezwarunkowa wiara w triumf dobra nad złem. To wszystko, co potrzebne jest do odpoczynku, relaksu i wewnętrznego spokoju. 
Przeczytaj książki Darji, a twoje serca i dusze wypełnią się światłem, optymizmem, radością, pewnością jutra!  One zaatakują cię pragnieniem życia, cieszenia się każdym dniem i wiary w lepsze. 
       
„Doncowa to niewiarygodny pracuś! Nie znam żadnego innego pisarza, który pracowałby tak ciężko. Podchodzę do niej z szacunkiem jako do wzoru pisarskiej pracowitości. Kobiety potrzebują wsparcia psychologicznego i otrzymują je od Doncowej. Ja sama w swoim czasie przeczytałam kilka powieści Doncowej. Czytają ją bardzo różni ludzie. I bardzo zajęte bizneswomen, żeby na chwilę wyłączyć głowę, i gospodynie domowe, które mają 15—20 minut przerwy między zawiezieniem i odbieraniem dzieciami.” — Galina Juzefowicz, krytyk literacki