My

„Prawdziwa literatura może istnieć tylko tam, gdzie jest tworzona nie przez urzędników wykonawczych i godnych zaufania, ale przez szaleńców, pustelników, heretyków, marzycieli, buntowników, sceptyków”. Czy Jewgienij Zamiatin uważał się za sceptyka czy marzyciela? Jest mało prawdopodobne, że się tego dowiemy.... Jedno jest pewne: jego dystopijna powieść „My”, pierwsza powieść dystopijna XX wieku, to prawdziwa literatura.
Narracja o pojedynczym państwie opiekuńczym została natychmiast zakazana przez „urzędników wykonawczych i godnych zaufania”. Ale kiedy pojawiła się na świecie w tłumaczeniach najpierw na angielski i czeski, a następnie na fiński i włoski, powieść „My” podbiła umysły czytelników. Pod jego wpływem swoje dzieła tworzyli uznani światowi klasycy: Aldous Huxley, George Orwell, Władimir Nabokov.
Czarno-białe rysunki Andrieja Simanczuka doskonale wpisują się w dziwny, nierówny rytm zapisów pamiętnika. Pewny nacisk sztywnej logiki linearnej zostaje nagle przerwany przez nierówne, zanikające uderzenia uczuć i emocji, by w finale opaść na kartkę z grubym, krzyżowym cieniem niespełnionego raju.