Nie groź Dubrowskiemu!

Los to dziwna rzecz. Jeszcze wczoraj tłukłeś armie martwych na chwałę Światowego drzewa, a dzisiaj jesteś uwięziony w słabym ciele bez kropli many. Ród zniszczony, a długów tyle, że chce się umrzeć po raz drugi. Ale ja jestem druida Wielkiego... Lasu i nie przywykłem do ustępstw. Zatrzymać mnie może tylko żar piekła. A sądząc po wszystkim, już jestem w piekle. Skąd więc miałby się wziąć płomień palący moje ubranie, a ogień podchodzący do ciała? Cóż, nie jestem nowy w przetrwaniu tam, gdzie inni po prostu umrą. A gdzieś w cieniu czeka zabójca, gotów uderzyć w każdej chwili. Starzy wrogowie również nie śpią, ostrzą zęby pilnikiem, szykując się do odgryzienia kawałka grubszego z imperium Dubrowskiego. Tak, czas nie jest łatwy, ale czy to powstrzyma Dubrowskiego? Cóż, wszystko jak zwykle. Jestem Dubrowski, a więc przetrwamy! Pozostaje tylko zrozumieć, dokąd się pędzić i jak się nie natknąć…