Złota róża

Kiedyś stary paryski sprzątacz rok po roku zbierał kurz, który zamiatał z warsztatów jubilerskich. Pewnego dnia zebranych drogocennych drobinek złota wystarczyło na cudowną różę – prezent dla młodej kobiety, którą znał jeszcze jako dziecko. Ta poruszająca historia zafascynowała Paustowskiego swoim... podobieństwem do pracy pisarskiej, która także rodzi coś pięknego z ziarenek spotkań i rozstań, wędrówek i podróży, obcych twarzy i historii. Tak zaczyna się „Złota róża” – niezwykłe i nie mające w literaturze rosyjskiej stylistycznych odpowiedników, głęboko oryginalne dzieło, w którym autobiograficzne motywy łatwo i naturalnie mieszają się z beletrystyczno-biograficznymi, a esejystyczne – z filozoficznymi.