Polskie magiczne bajki

Ważną rolę w kształtowaniu kultury każdego narodu odgrywa jego folklor: byliny, sagi, bajki. Ta książka zapoznaje czytelników z bajkami starej Polski. Odbijają się w nich cechy codziennego życia Polaków minionych wieków, ich zwyczaje, sposób myślenia, wierzenia. I oczywiście, jak w... bajkach innych narodów świata, w tych bajkach jest dużo magicznego, tajemniczego, mistycznego, a czasem i przerażającego. Fabuły niektórych polskich bajek swoją konstrukcją przypominają rosyjskie opowieści lub bajki, inne w ogóle nie są do nich podobne. Na przykład fabuła bajki „Peleryna-niewidka” nieco przypomina gogolowskiego „Wija”, a bajka „Cudowny pierścień” miejscami jest podobna do znanej historii Szergina, w której pies i kot pomagają swojemu wybawicielowi. Z drugiej strony fabuła bajki „Malinowy domek” jest całkowicie oryginalna. Porównanie polskich bajek, zawartych w tym zbiorze, z już znanymi Wam bajkowymi fabułami — to interesujące zajęcie. Na pewno sprawi Wam przyjemność. Osiemnaście polskich bajek, które stworzyły tę książkę, było po raz pierwszy wydane przez słynnego moskiewskiego wydawcę Iwana Dmitrijewicza Sytina w 1914 roku. Zrobił on fantastyczną karierę od pomocnika w księgarni do czołowego wydawcy książek i właściciela dużej sieci księgarni i sklepów. Iwan Dmitrijewicz starał się uczynić książki tanimi i atrakcyjnymi dla czytelników. W tym celu angażował do opracowania swej produkcji najlepszych artystów Rosji. Z Sytinem współpracowali tacy mistrzowie malarstwa, jak Ilja Efimowicz Repin i Iwan Jakowlewicz Bilibin. Do ilustracji zbioru polskich bajek Sytin zaangażował utalentowanego artystę Walerija Nikołajewicza Kurdiumowa. Jego rysunki zdobią i to nowoczesne wydanie. Wystarczy spojrzeć na każdą jego ilustrację, aby natychmiast zrozumieć — to praca prawdziwego mistrza. Kurdiumow doskonale opanował kompozycję i technikę rysunku stykowego. Dzięki cienkim liniom doskonale przekazywał sierść niedźwiedzia, fałdy odzieży czy grę światła i cienia na kamieniach w leśnym gąszczu. W jego stylu czuć wpływ zarówno unikalnego stylu Bilibina, jak i modnych trendów artystycznych początku XX wieku. Ciekawe jest to, że Kurdiumow był założycielem słynnego moskiewskiego domu-komuny w Lefortowie, gdzie mieszkało i zajmowało się malarstwem wielu artystów o różnych kierunkach. W 1905 roku osiedlono tam Kazimierza Malewicza, z którym Kurdiumow łączyły ciepłe przyjacielskie relacje. Niestety, w historii zachowało się mało informacji o życiu W. N. Kurdiumowa; najlepszym pomnikiem artysty pozostają jego ponadczasowe rysunki.