Ballada o małym holowniku

W życiu każdego z nas są podobne do siebie dni i bajkowe sny, oszałamiające w nocy; rutyna i przygody; obowiązki i marzenia. Sny kończą się przebudzeniem, ale czasami zapamiętujemy je i wydają się przenosić do rzeczywistości. Marzenia spełniają się rzadko,... ale jak smutno byłoby nam bez nich. O tym jest „Ballada o małym holowniku”, po raz pierwszy opublikowana w 1962 roku w leningradzkim czasopiśmie „Kostior”. Dla Josifa Brodskiego, który miał wówczas dwadzieścia dwa lata, ta publikacja była pierwszą i przez niemal ćwierć wieku jedną z bardzo niewielu w kraju.
Wydaje się, że Brodski przewidział próby, które czekały go w przyszłości. Serce portowego holownika, który jakby zabrania sobie marzyć, należy do oceanu, a samo marzenie spełnia się obok niego — w porcie, na nabrzeżach Newy, za oknem. I w końcu pociąga go za sobą, w dal. Młody poeta, a tym bardziej jego mały bohater, nie mówią o tym wprost, dla nich wydaje się to tylko przypuszczeniem, widzialne cechy, które nadała artystka Kasia Denisiewicz.