Petersburg

„Petersburg” zajmuje w rosyjskojęzycznej prozie mniej więcej to samo miejsce, co „Ulisses” Joyce’a – w anglojęzycznej i „Proces” Kafki – w niemieckojęzycznej. Demonstrująco klasycystyczna forma skrywa w sobie zdumiewające bogactwo treści: motywy gogolowskie mieszają się z odniesieniami do Dostojewskiego, a... ironia i satyra społeczna sąsiadują z mistycyzmem. Półtora dnia z życia petersburskiego dostojnika Apollona Apollonowicza Ableuchowa i jego syna Mikołaja stają się dziwną, zabawną i fascynującą fantasmagorią, gdzie w mocnym koktajlu zmieszone jest wszystko, czym żył Petersburg na początku XX wieku – ezoteryka i różnorodne okultyzmy, wiece i terror polityczny, bale, maskarady, a nawet moda na satanizm i samobójstwa…