Przygody puszystej Lizy i inne baśnie

Jakie rozczarowanie dla kotki Lizy przyniosło spotkanie z agresywnymi myszami! A przecież dla nich opuściła swojego właściciela – cukiernika Kreme – i wyruszyła w niebezpieczną podróż. Czy mogła postąpić inaczej? Prawdziwe koty zawsze łapią na obiad kilka myszy. Jednak te... szare stworzenia niemal zjadły samą Lizę! Przecież tak cudownie pachniała cynamonem. I nic dziwnego – kotka była upieczona z ciasta. To była PUSZYSTA Liza. Czytając tę książkę, mali czytelnicy nie tylko poznają przygody kotki Lizy, ale także zapoznają się z bohaterami innych baśni Wiktora Lunina: smutną chmurką i nieumiejącym czytać słoniątkiem, odważnym jeżem i żyrafą, która tak bardzo chciała się bawić w chowanego… A także – dokładnie studiując przepis, będzie można samodzielnie (lub z mamą) upiec z ciasta kota… Albo słoniątko i cielaka? Jeża i lisa? Chmurkę i łódeczkę?.. Cokolwiek się zapragnie! Wystarczy jedynie trochę ponapawać się wyobraźnią. Małe wprowadzenie Od dzieciństwa marzyłem, aby mieć w domu psa, kota lub przynajmniej żółwia. Ale rodzice się nie zgadzali. Pamiętam, że pewnego razu przyszła do nas na działkę mała, ładna kotka. Taka czysta, szara, z jasnymi niebieskimi oczami. Cały czas krążyła wokół mnie i ocierała się o nogi. Ale kiedy kotka postanowiła wejść ze mną do domu, mama odepchnęła ją i krzyknęła, że kotka na pewno jest zaraźliwa i nie ma tu miejsca. Jak bardzo nie sprzeczałem się, jak bardzo nie płakałem, wszystko było na nic. Z mamą się nie wygra. A kotka wszystko od razu zrozumiała, spojrzała na nas oskarżająco i odeszła, aby już nigdy nie wrócić. Ta kotka zapadła mi w duszę. I po latach zaczęłem dla małej córeczki pisać bajkę, w której główną bohaterką była właśnie kotka. Długo pisałem. Całe jedenaście miesięcy. Przyniosłem do wydawnictwa, a tam mówią: „Trzy lata temu wydaliśmy już bajkę o kotach. Wystarczy. Nie potrzebujemy więcej”. Ale nie byłem zbyt rozczarowany. Bo sam widziałem: na razie za wcześnie na wydanie bajki, czegoś w niej brakowało. Dziesięć lat bajka leżała w biurku. Dokończyłem ją tylko wtedy, gdy w naszej rodzinie pojawił się kot Marsik, rudy przystojniak, z białą pelerynką na piersi, białymi skarpetkami na łapach, oczami – zielonkawymi jak agrest. On w mgnieniu oka wspinał się na szczyt regału, zrzucając na podłogę wszystko, co napotykał na drodze. A także próbował razem ze mną pisać na maszynie do pisania i nauczył się budzić mnie w nocy, włączając łapką światło, gdy chciał jeść. Obserwowałem wszystkie jego ruchy, wszystkie sztuczki i zachowania i obdarzyłem nimi bohaterów opowieści, Lizę i Waleryana. I dopiero wtedy bajka naprawdę ożyła. W tej książce przeczytasz nie tylko samą bajkę, ale także piosenki wszystkich jej głównych bohaterów.