Diaghilew. Z Diaghilewem

Siergiej Lifar, sławny tancerz, choreograf, premier Paryskiej Opery, przez wiele lat przewodniczący zespołu baletowego „Grand Opera”, najbliższy przyjaciel legendarnego założyciela Rosyjskiego baletu Siergieja Diagiliewa, napisał dwie książki wspomnień o nim. Po raz pierwszy książka Siergieja Lifara o Diagilewie została wydana... w Paryżu w 1939 roku w języku rosyjskim w liczbie 615 egzemplarzy i natychmiast stała się bibliograficzną rzadkością. Epoka „Świata sztuki”, pierwsze Rosyjskie sezony w Paryżu, przynoszące światową sławę Rosyjskiemu baletowi i, oczywiście, prawdziwe i pełne odkryć strony wspomnień o Diagilewie, ich osobistych i twórczych relacjach. „W moich wspomnieniach obraz Diagilewa pozostał żywy i, jak ośmielam się myśleć, prawdziwy, ale ten obraz był zbyt intymny: był szkicem portretu Siergieja Pawłowicza Diagilewa, a nie S. P. Diagilewa, wielkiego człowieka, twórcy nowej kultury artystycznej, twórcy nowej estetyki, twórcy „Świata sztuki” i Rosyjskiego baletu. Tak wyraźnie to sobie wyobraziłem, że w samotności z samym sobą, przed samym sobą, mocno się zaczerwieniłem i natychmiast odrzuciłem tę możliwość. Nie, cokolwiek innego, tylko nie to — nigdy nie stanę się „faworytem”! Ale co wtedy robić? Wiedziałem, że jeśli będę się dalej spotykać z Diagilewem, to nie będę mógł go brutalnie i ostro odepchnąć, nie będę mógł mu odmówić w niczym — nawet gdyby to miało być moim samobójstwem…” Siergiej Lifar