Brzuch Paryża. Radość życia

Émile Zola — jeden z filarów światowej literatury realistycznej, założyciel i teoretyk naturalizmu, pasjonujący się badaniem codzienności, zagorzały obrońca praw człowieka i publicysta, który wpłynął na wszystkie kierunki realistycznej literatury XX wieku, a przede wszystkim na szkołę „nowej dziennikarstwa”: Trumana... Capote'a, Toma Wolfe'a, Normana Mailera. Jego najsłynniejsza praca — epokowy dwudziestotomowy cykl „Rugon-Makqarów”, odsłaniający przed czytelnikami niekończącą się panoramę ludzkich wad i cnót na tle drugiego imperium. To prawdziwa encyklopedia życia Paryża i francuskiej prowincji na przykładzie kilku pokoleń jednej rodziny, która wydała najdziwniejsze owoce. Do aktualnego ilustrowanego wydania włączono powieści, które zajmują, zgodnie z zalecanym przez autora porządkiem czytania, jedenaste i dwunaste miejsce w cyklu. „Brzuch Paryża” — jedna z najsławniejszych powieści cyklu. Napisana w 1873 roku i w tym samym roku wydana w Rosji, powieść faktycznie zapoczątkowała popularność Émile'a Zoli wśród rosyjskich czytelników. Ogromny Centralny rynek, Brzuch Paryża, rozciągający się pośrodku francuskiej stolicy, źródło i symbol sytości i zadowolenia — głównych cnót drugiego imperium, z podejrzliwością odnoszącemu się do głodnych idealistów… Dla młodej Poliny Keniu, bohaterki jednego z głównych arcydzieł naturalizmu — powieści „Radość życia” (1884), rozstanie z Centralnym rynkiem oznaczało zakończenie beztroskiego dzieciństwa pod skrzydłem prosperujących rodziców. Polina odziedziczyła znaczny majątek, ale wraz z nim to dobre dziecko nie odziedziczyło ani życiowej przebiegłości, ani praktyczności swoich przodków Makqarów...