Tabija trzydzieści dwa

2081 rok. Po katastrofie kraj został odizolowany od reszty świata. Rosyjską literaturę, uznaną za źródło wszystkich nieszczęść, zastąpiły szachy, a zamiast powieści Tołstoja, Dostojewskiego i Turgieniewa w szkołach i uniwersytetach studiowane są partie Karpowa, Spasskiego i Botwinnika. Kirill studiuje historię... szachów na studiach doktoranckich, zakochuje się, zazdrości i żyje życiem całkiem zwyczajnego młodego człowieka — dopóki seria nagłych odkryć nie zagrozi wszystkim jego wyobrażeniom o świecie. „Tabija trzydzieści dwa” Aleksieja Konakowa to i fantasmagoryczna powieść-zagadka o fatalnych splotach losu, i błyskotliwy eksperyment językowy w celu anulowania myślenia imperialnego, oraz fascynująca antyutopia o próbach raz na zawsze rozwiązać kwestię, jak urządzić Rosję.