Rosyjskie baśnie ludowe i przesądy o złych duchach

W zbiorze znalazły się baśnie, legendy i przesądy ludu rosyjskiego, zebrane i opublikowane w latach 1910–1911 przez etnografa Aleksandra Jewgieniewicza Burcewa (1863–1938). 468 rysunków i elementów graficznych w książce wykonali artyści Leonid (Johann) Pawłowicz Albrecht (1872–1942), Michaił Abramowicz Balunin (1875–?),... Nikołaj Nikołajewicz Gerardow (1873–1919), Afanasij De Paldo, Łuka Timofiejewicz Złotnikow (1878–1918), Wasilij Grigoriewicz Małyjew (1843–?), Lidia Aleksiejewna Połtoracka (1864–?), Wasilij Iwanowicz Tkaczenko (1880–?) i Alieksiej Nikołajewicz Triecziakow (1873–?).
Kupiec pierwszej gildii, honorowy obywatel Petersburga Aleksander Jewgieniewicz Burcew (1863–1938) urodził się w jednej z wsi guberni wologodzkiej w zamożnej rodzinie chłopskiej. W wieku dziewiętnastu lat przeprowadził się do stolicy, najpierw pracując w kantorze swojego wujka, a następnie przeszedł do biura braci Wasilija i Pawła, który prowadził do 1917 roku. Dzięki umiejętnemu zarządzaniu rodzinny interes został przekształcony w „Kantor Bankowy braci Burcewów” — jeden z największych banków wówczas w Rosji.
W wieku trzydziestu lat wzbogacony Aleksander Jewgieniewicz zainteresował się kolekcjonowaniem; zbierał rzadkie książki, ilustracje, czasopisma i gazety, litografie oraz obrazy, dokumenty historyczne i autografy, w tym — listy I. A. Gonczarowa, F. M. Dostojewskiego, A. G. Rubinsteina, M. E. Saltykowa-Szczedrina, I. S. Turgieniewa, A. P. Czechowa. Kolekcja Burcewa liczyła około 1,5 tysiąca dzieł graficznych oraz ponad 150 obrazów W. L. Borowikowskiego, K. P. Brjullowa, W. E. Makowskiego, K. S. Pietrowa-Wodkina, N. K. Rericha, S. J. Sujdeikina i wielu innych. Kolekcja obrazów i grafiki Burcewa była tak obszerna, że zamierzał nawet stworzyć w murach swojego domu Muzeum rosyjskiego sztuki.
W latach 1892–1893 Aleksander Jewgieniewicz odbył szereg podróży po północnej Rosji, gdzie kupował od chłopów stare przedmioty, badał miejscowy folklor, zapisywał baśnie, legendy i inne materiały etnograficzne, opowiadające o wierzeniach, duchowych pojęciach, zwyczajach, pracy, codziennym życiu i świętach ludu rosyjskiego.
Od 1895 roku Burcew zajął się działalnością wydawniczą — nie dla sprzedaży, ale aby zachować pomniki rosyjskiej sztuki i starożytności. Przepisywał rzadkie książki, wydawał wielotomowe opisy tematyczne swojej biblioteki, reprodukcje, almanachy, zbiory, czasopisma, własne prace bibliograficzne, w tym — „Mój czas wolny: artystyczno-etnograficzny zbiór”, oferowany współczesnemu czytelnikowi w niniejszym wydaniu. Po raz pierwszy został wydany w latach 1910–1911 w 11 tomach w limitowanym nakładzie (około 500 egzemplarzy); jeszcze za życia autora wydanie stało się bibliograficzną rzadkością.