Górski chata

Odważny i nie wstydzący się nowości mistrz, Saigyo znacznie odnowił słownik poety i po raz pierwszy wprowadził w japońskiej poezji obraz wędrowca. Już za życia o podróżach Saigyo powstawały legendy, a po jego śmierci w miejsca, które uwielbiał, zaczęto odbywać... pielgrzymki. Szczególne miejsce w twórczości poety zajmuje zbiór wierszy „Górska chata”, w której liryczny bohater, dobrowolnie wybierający wygnanie poety-filozofa, opłakuje wymuszoną samotność, cieszy się pięknem otaczającej przyrody i podziwia zmieniające się pory roku, nasycone kolorami kwitnących wiśni i majestatycznym spokojem górskich szczytów. Poezja Saigyo jest zrozumiała i prosta, ale za tym kryje się wyrafinowane wdzięk i mistrzostwo, z jakim mistrz splatał pojedyncze słowa i wersy w spójne dzieła.