Królestwo złodziei: Złodziej. Tom I. Królowa Attolii. Tom II. Król Attolii. Tom III (komplet 3 książek)

Atmosfera serii „Królestwo złodziei” porównywana jest z „Grą o tron”, „Władcą pierścieni” i innymi sagami fantasy osadzonymi w średniowieczu. Świat stworzony przez Megan Whalen Turner ukazuje się czytelnikowi w najdrobniejszych szczegółach, inspirowany mitologią grecką i wzbogacony tajemniczymi motywami bohaterów i... bogów, z których każdy dąży do swoich, nie zawsze oczywistych, celów. „Królestwo złodziei” przyciąga czytelników głębią swoich postaci i nie puszcza aż do momentu, w którym wszystkie intrygi zostaną rozwiązane, a maski zdjęte. To fascynująca, klasyczna fantasy, pełna maneouvrów politycznych i walki o władzę, strategii wojskowej i przebiegłości. A w centrum tego wszystkiego znajduje się Eugenides, znany także jako królestwo złodziei, który potrafi przewyższyć nawet najbardziej śmiałe oczekiwania.
„Złodziej”
Królestwo uczony, czarodziej, uważa, że zna miejsce ukrycia starożytnego skarbu. Ale aby go zdobyć, potrzebny jest zręczny złodziej, na którego rolę czarodziej wybiera Gene’a, skazańca. Gene potrafi ukraść wszystko, co tylko zechce — przynajmniej tak twierdzi. Razem z żołnierzem i dwoma uczniami czarodzieja wyruszają na poszukiwanie skarbu, jednak czarodziej nie wie, że Gene ma zupełnie inne plany…
„Królowa Attolii”
Kiedy Eugenides, złodziej Eddis, ukradł Dar Gamia, królowa Attolii straciła nie tylko cenną relikwię — straciła również własną godność. Teraz wszyscy wiedzą, że Eugenides ją przechytrzył. Tak więc królowa czeka, pewna, że złodziej potknie się, że zajrzy do jej twierdzy jeszcze raz. Aby przywrócić swoją reputację i odzyskać władzę, królowa Attolii jest gotowa na wszystko i dla zemsty jest gotowa zaryzykować nawet swoim krajem.
„Król Attolii”
Za pomocą podstępu i przebiegłości Eugenides, złodziej Eddis, stał się nowym królem Attolii. Tylko pragnął królowa, a nie korony, ale uwikłał się w sieć intryg, którą sam stworzył, a potem jeszcze wciągnął naiwnego młodego strażnika w sam środek politycznej burzy. Biedny Kostis rozumie, że stał się ofiarą kaprysów króla, ale jego pogardę wobec Eugenidesa stopniowo przysłania szacunek — nowy król w rzeczywistości jest znacznie bardziej skomplikowany i głęboki, niż się wydaje na pierwszy rzut oka. Wkrótce skompromitowany dwór Attolii dowie się, że żadna subtelna i niebezpieczna intryga nie jest straszna Eugenidesowi.”