Lekcje mowy

Główną zaletą tej książki jest poezja. To przede wszystkim książka poetycka, a dopiero potem wszystko inne: tematy, fabuły, myśli, olśnienia (mam nadzieję, że również niepozbawione zainteresowania). Może dla czyjegoś gustu „przypadkowo przypomina prozę” i jest niemal trywialna, bez szczególnych wyszukanych... detali i nowości (choć obecne są i to, i inne), ale — w końcu — mowa poetycka. Mowa, dla której klasyczny — można by go nazwać „puszkowsko-blokowskim” — kanon jest naturalny jak oddech, a słynny postmodernizm… ale lepiej powiem o tym wierszami: prawie nie zostawił na jej ciele śmiertelnych pazurów, / chociaż jednak trochę potargał w swoich ożywczych objęciach. I na koniec: autor pisał tę rzecz (bawiąc się, tworzył ten tekst) wyłącznie dla siebie… no, może jeszcze dla dwóch-trzech nieznanych „przyjaciół serca”. To właśnie tym „dwóm-trzem” książka najprawdopodobniej przypadnie do gustu, lub, jak mówiono dawniej, „będzie pocieszeniem i radością dla serca”.