Słowo o pułku Igora

„Słowo o pułku Igora” — jeden z najstarszych pomników literatury Rusi Kijowskiej. Archaiczność tekstu nie pozwala jednoznacznie ustalić ani okresu jego powstania, ani nawet jego autora. Będąc unikalnym przykładem twórczości literackiej głębokiej starożytności, „Słowo” wyróżnia się różnorodnością leksykalną, obfitością środków... artystycznego wyrazu, przeplatającym się folklorystycznym motywami i faktami historycznymi. To bogate w wydarzenia, emocjonalne dzieło, którego fabuła opowiada o wyprawie wojsk staroruskiego księcia przeciwko wrogim plemionom połowieckim. I chociaż wyprawa Igora nie zakończyła się sukcesem, jego czyn pamiętany jest do dziś. W tym wydaniu tekst „Słowa o pułku Igora” przedstawiony jest w trzech wersjach: to oryginalny staroruski tekst i dwa jego tłumaczenia na bardziej współczesny język rosyjski. Pierwsze takie tłumaczenie zostało wykonane przez wydawców pod kierunkiem hrabiego Aleksieja Iwanowicza Musina-Puszkina (1744–1817) w 1800 roku. Dzięki ich skrupulatnej pracy „Słowo o pułku Igora” stało się szeroko znane w kręgach czytelniczych tamtej epoki. W dalszym ciągu tłumaczenia „Słowa” były wielokrotnie dokonywane przy wznowieniach. Wśród tej liczby szczególnej pochwały doczekało się tłumaczenie Nikołaja Aleksiejewicza Zabłockiego (1903–1958), wybitnego poety i tłumacza, członka Związku Pisarzy ZSRR. Zabłocki odnosił się do tekstu „Słowa” z nabożnością, nazywał go „katedrą naszej pradawnej chwały”, cudem, które dotrwało do naszych dni po kilku stuleciach. Czukiński zauważał, że Zabłockiemu w swoim przekładzie udało się zachować poetyckość i urok oryginału.